Μέχρι τώρα, οι Σέρβοι θεωρούνταν συντηρητικοί στις καταναλωτικές τους συνήθειες αναφορικά με τη χρήση των βρώσιμων ελαίων. Λόγω κλιματολογικών και εδαφολογικών συνθηκών, το ελαιόδεντρο δεν αναπτύσσεται στη Σερβία και για αυτό το λόγο δεν υφίσταται εγχώρια παραγωγή ελαιόλαδου και επιτραπέζιας ελιάς. Αντιθέτως είναι σημαντική η παραγωγή σπορέλαιου και ειδικότερα καλαμποκέλαιου και ηλιέλαιου. Τα προϊόντα που εμπίπτουν στο αραβοσιτέλαιο, το φοινικέλαιο, το κραμβέλαιο (λάδι κανόλα)1 και το σογιέλαιο δεν είναι αμελητέα στη Σερβία. Σο ηλιέλαιο παραμένει ο πιο δημοφιλής και φθηνότερος τύπος βρώσιμου λαδιού στη Σερβία, ωστόσο, το μερίδιο του μειώθηκε ελαφρά τα τελευταία χρόνια. Σο ελαιόλαδο, προοδευτικά, αναδεικνύεται ως εναλλακτική λύση για το ηλιέλαιο.