Οι πρόεδροι του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθήνας, Π. Ραβάνης, του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιά, Α. Μιχάλαρος, του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, Π. Παπαδόπουλος, του Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Ροδόπης, Α. Αργυρόπουλος, του Επιμελητηρίου Μαγνησίας Αρ. Μπασδάνης και οι Διοικητικές Επιτροπές αυτών, το Σάββατο 5 Ιουλίου, μετά από διεξοδικές συζητήσεις για την αρνητική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη μεταποίηση και τη δυσμενή θέση στην οποία βρίσκεται ο επιμελητηριακός θεσμός εξέδωσαν το παρακάτω ψήφισμα:
Ο παραγωγικός κόσμος και δη ο βιοτεχνικός, επί μακρόν κρούει τον κώδωνα στην Πολιτεία, δια μέσου των Επιμελητηρίων, για το δυσοίωνο περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί αναφορικά με τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.
Η μεταποίηση βουλιάζει χωρίς όμως να λαμβάνονται μέτρα, ενώ η ελληνική βιοτεχνία κινδυνεύει με πλήρη αφανισμό. Η ουσιαστική ενασχόληση, και όχι τα ευχολόγια για τη μεταποίηση πρέπει να γίνουν ουσιαστική προτεραιότητα της πολιτείας που μέχρι σήμερα αντιμετωπίζει τους επιχειρηματίες, ως τα μόνιμα υποζύγια, για τη εύρεση εσόδων.
Απαιτείται η εφαρμογή ενός σύγχρονου αναπτυξιακού πλάνου για τη μεταποίηση της χώρας, το οποίο θα μπορούσε να συνεισφέρει σημαντικά στη διαμόρφωση προϋποθέσεων για την επίτευξη μιας βιώσιμης αναπτυξιακής δυναμικής όχι μόνο για την ίδια τη μεταποίηση αλλά και για την οικονομία συνολικότερα.
Σύμφωνα με τα οικονομικά μεγέθη που παρουσιάζουν οι επιχειρήσεις, ο δείκτης ρευστότητας και η επενδυτική δραστηριότητα παραμένουν σε ιστορικά χαμηλά.
Πρόκειται για έναν αυτοτροφοδοτούμενο φαύλο κύκλο έλλειψης ρευστότητας και αποεπένδυσης, που ουσιαστικά αποστερεί από τον ιδιωτικό τομέα την αναπτυξιακή του δυναμική και την αυτόνομη δυνατότητα ανάκαμψης.
Δυστυχώς το μόνο που αναπτύσσεται, μετά από τέσσερα χρόνια οικονομικής κρίσης, είναι ο ρυθμός των λουκέτων των επιχειρήσεων που αυξάνεται με μαθηματική ακρίβεια ελέω της φορολογικής λαίλαπας, της υπέρμετρης λιτότητας, της ελλιπούς και συνήθως ανύπαρκτης πρόσβασης στον τραπεζικό δανεισμό, με βιώσιμο κόστος.
Το μέλλον, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, που θα προσφέρουν απτά αποτελέσματα, δυστυχώς φαντάζει ζοφερό.
Οι επιχειρήσεις και δη οι μικρομεσαίες βρίσκονται σε μία διαρκή «κατάσταση πολιορκίας» από οφειλές και χρέη κάθε μορφής (προς ιδιωτικό και δημόσιο τομέα) που τις οδηγεί στα όρια τους.
Την ίδια ώρα η συσσώρευση πολλών και συχνά αντιφατικών, φορολογικών νόμων, υπουργικών αποφάσεων, υπηρεσιακών εγκυκλίων έχει καταστήσει ομιχλώδες το φορολογικό τοπίο για κάθε επιχείρηση, με αποτέλεσμα να μην είναι γνωστό το ακριβές νομικό πλαίσιο των υποχρεώσεων κάθε επιχειρηματικού φορέα, αλλά να εξαρτάται από την οποιαδήποτε ερμηνεία της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας.
Αυτό που ζητούμε είναι ένα νέο απλό, λειτουργικό, αποτελεσματικό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, που δεν θα εστιάζει σε εισπρακτικές ρυθμίσεις, που στηρίζονται σε άδικες κρίσεις και συχνά δημιουργούν πλαίσιο προσβολής της επιχειρηματικότητας.
Μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων που ταλανίζουν την αγορά κάποιοι επιμένουν ότι μείζον πρόβλημα ανταγωνιστικότητας αποτελεί η υποχρεωτική εγγραφή των επιχειρήσεων στα Επιμελητήρια.
Το αποτέλεσμα είναι να οδηγούμαστε σε ρύθμιση για κατάργηση της υποχρεωτικής εγγραφής στα Επιμελητήρια, από το 2015, μιας ρύθμισης που όχι μόνο στερείται επαρκούς αιτιολόγησης, αλλά και σχεδιασμού για το ποια θα είναι η διάδοχη κατάσταση.
Τα Επιμελητήρια, που με τόση ευκολία στοχοποιήθηκαν προσφέρουν υπηρεσίες (επιχειρηματική πληροφόρηση, συμβουλευτική υποστήριξη, δικτύωση, στήριξη της εξωστρέφειας κτλ.) που είναι πολλαπλάσιας αξίας από τις συνδρομές που καταβάλλουν τα μέλη τους.
Θα είναι τραγικό λάθος να προχωρήσει η κυβέρνηση στην εφαρμογή μιας ρύθμισης, η οποία θα σημάνει το θάνατο ενός θεσμού που έχει αποδείξει την αποδοτικότητα και τη χρησιμότητά του και πρωτίστως δεν επιδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι επομένως ανάγκη να υπάρξει άμεσα απόσυρση, της συγκεκριμένης πράξης νομοθετικού περιεχομένου.
Τα Επιμελητήρια ήταν και πρέπει να εξακολουθήσουν να είναι ο κυριότερος εκφραστής και αρωγός του συνόλου της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Πρέπει να εξακολουθήσουν να έχουν αυτόνομη παρουσία και συμμετοχή στο δημόσιο διάλογο, μεταφέροντας τη φωνή της αγοράς. Αυτό το ρόλο οφείλει να υπερασπιστεί η κυβέρνηση απέναντι στην τρόικα, αλλά και σε όλους όσοι πιστεύουν ότι θα κερδίσουν από τον αφανισμό του επιμελητηριακού θεσμού.
Εφόσον η Πολιτεία επιδείξει ειλικρινή διάθεση να στοχεύσει προς τις παραπάνω κατευθύνσεις, τα Επιμελητήρια είναι πρόθυμα να συνδράμουν με τον πλέον ουσιαστικό τρόπο.
Βόλος, 5 Ιουλίου 2014
Παύλος ΡΑΒΑΝΗΣ
Πρόεδρος
Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών ________________
Ανδριανός ΜΙΧΑΛΑΡΟΣ
Πρόεδρος
Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιώς ________________
Παναγιώτης ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ,
Πρόεδρος
Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης ________________
Αργύριος ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
Πρόεδρος
Επαγγελματικού & Βιοτεχνικού
Επιμελητηρίου Ροδόπης ________________
Αριστοτέλης ΜΠΑΣΔΑΝΗΣ
Πρόεδρος
Επιμελητηρίου Μαγνησίας ________________